Sinan Köksal

Ankara-İstanbul arasında DİSK'in devletli sendikacılık serüveni, işçi sınıfının örgütlenmesinin yerine devlet bürokrasisine yakınlığın tercih edildiğini gösteriyor.

Güvencesiz ve esnek çalışmaya mahkûm edilen gündelik işçileri ele alırken, geçmişten bugüne Marksistlerin tartıştığı lümpen proletarya kavramı açıklayıcı olabilir.

Nepal’de Gen Z öncülüğünde başlayan protestolar, yolsuzluk ve komünist yozlaşmaya karşı bir isyana dönüştü. Nepal devriminin çürüyen mirası.

TKP’nin 20 yıllık ulusalcı dönüşümü, bir sürecin sonucunda kaçınılmaz olarak gerçekleşmiştir. Bugün TKP'yi anlamak için onun geçmişini takip etmek yararlı olacaktır.

İşçilerin, işçi sınıfı partilerini neden desteklemediği, uzun yıllardır gerek burjuva basınında gerek sosyalist hareketin kendi iç gündemlerinde tartışılıyor.

İzmir grevi sırasında ortaya çıkan işçi düşmanlığı ve İzBB Başkanı Cemil Tugay tarafından örgütlenen grev kırıcılığı, yalnızca bu grevi değil, işçi sınıfının başka hak mücadelelerini de olumsuz etkileyecektir.

Basavaraju’nun ölümü, komünist hareketin büyük bir kaybıdır ancak ezilen halk ve inançlara mensup binlerce komünist için verdiği mücadele, yazdığı yazılar yol gösterici olacaktır.

Kızıldere’de Mahir ve yoldaşlarının katledilmesi, Denizlerin idamı ve İbrahim Kaypakkaya’nın Diyarbakır cezaevinde katledilmesi, içinden geçtiğimiz bu ayları biraz daha anlamlı kılıyor.

Tüm bu süreç boyunca gençliğin devrimci dinamizmi ve örgütlülüğü, Ekim Devrimi'nden çıkarılan derslerle beraber daha farklı açılardan değerlendirilmiştir.

Kızıl siyaset, kirlenmekten korkmaz. Sabit ayağını sınıf mücadelesine basarken, hareketli ayağı da toplumsal mücadele alanlarının içindedir. Siyasetini korkusuzca üretir